En dan de magnolia, mijn favoriet. Op zich al een mooie boom, qua vorm, die vanaf een relatief korte stam breed uitlopende takken heeft (in elk geval de soort die ik nu in gedachten heb). De bloesem begint met ruwe knoppen en kleuren langzaam op. Dan besluiten ze zich te ontvouwen, eerst voorzichtig maar dan... in volle glorie. Daarna verwelken ze en vallen de dikke bloembladen op de grond. En dat is het dan, daar moeten we het mee doen. Slechts 1 keer in het jaar. Ik heb dit bloeimoment voor mezelf willen vastleggen in een schilderij. Later maakte ik er een gedicht bij. Die heb ik nu samengevoegd met het schilderij.
Het is in elk geval iets om tot volgend jaar mee te overbruggen :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten