Quincy

Quincy was van 2008 tot 2011 onze hond. Als dame op leeftijd, een Westie van ruim 10 jaar oud, kwam ze eigenlijk heel plotseling bij ons. Christian en ik hadden het er wel eens over gehad, dat we het best leuk zouden vinden om een hondje te nemen. Tot dan toe niets concreets. Maar toen was daar Quincy: door de vrouw van zijn baas werden Christian en Quincy aan elkaar voorgesteld. Het bleek liefde op het eerste gezicht, wederzijds. Quincy kon niet meer verzorgd worden door haar eerdere baasje, want die werd opgenomen in een verpleeghuis. Christian vroeg me of wij haar in huis wilden nemen. Ik kon alleen maar ja zeggen natuurlijk.

Quincy had een heel eigen karakter en we moesten vaak om haar lachen. Die keren dat ze niet vooruit te branden was tijdens een blokje om. Of, als het regende, zich al schrap te zetten in de deuropening, waarna we haar maar gewoon onder de arm meenamen naar het einde van de straat, zodat ze tenminste snel naar huis zou hobbelen. Ook haar enthousiasme als je het woord "koekje" noemde: dan maakte ze kleine sprongetjes -iets wat ze normaal niet deed- omdat ze iets lekkers zou krijgen. Het grappigste was het wel als ze een hond of ander dier op tv zag: dan rende ze naar de tv en klom half op de tv-kast om tegen het beeldscherm aan te blaffen. En verder was het ontzettend schattig om te zien hoe dol Quincy op Christian was en hoe ze naar hem uitkeek als ie bijna thuiskwam. 

Met Quincy hebben we veel bij de dierenarts gezeten. Ze was zogezegd een "maandagmorgenmodelletje". Veel klachten die in eerste instantie niet makkelijk konden worden opgelost. Later bleek er toch een behandeling, die goed aansloeg, waardoor ze begin 2011 voor haar doen -en haar leeftijd- vrij fit was. Helaas overleed ze in april aan ouderdom.

Dag lieve Quincy, bedankt voor de mooie tijd samen. Ik ben blij dat we je nog een aantal mooie jaren hebben kunnen geven.

www.kunstencanvas.nl